تا باده ز دست تو دلارام گرفتم

شوریده‌ی بی نام و نشان نام گرفتم

آخر دم ما بود و طبیبان به تماشا

آن بوسه جانانه بهنگام گرفتم

مستانه سماع کردم و دستار دریدم

خاکِ در بتخانه به انعام گرفتم

هر پخته که دیدم به تکاپوی سوالی است

فارغ ز سوالم که میِ خام گرفتم

در منظر ما با دگرانت نظری بود

جانا! همه را دیدم و آرام گرفتم

گفتی به وصالم نرسی بیش میاندیش

شاعر‌صفت این جمله به ایهام گرفتم

این مطلع فرخنده ز چشمان تو جوشید

هر قافیه را از نگهت وام گرفتم