لب خندان تو ، برق چشمان تو برده قرار از دل عاشق زارم 

با من بینوا ، بیش از این هم جفا دیگر مكن یارم 

ای گل ارغوان، همچو سرو چمان، ای در شب تار من روشنایی 

بت چین و ختن، روح و جانی به تن دل می‌ربایی 

آتش زده‌ای بر دل وای از من و آه از دل 

زندگی بی تو شده بی حاصل دل شده مجنون چه كنم با دل 

مستم ز نگاه تو زان چشم سیاه تو 

حبیبم افتاده به چاه تو، صنما سرگشته‌ی راه تو 

من از عشقت آرام جان شده‌ام شیدای جهان 

من ز سودای وصل تو گشته‌ام رسوای جهان 

رفته از دستم اختیار، برده از من صبر و قرار

در شب و روز تار من، مه خورشیدی ای نگار