دلم دریاست، ساحل ها کجایید؟

دلم رهجوست، منزلها کجایید؟

رسوم دلبری آموختم من

شما را جویم ای دلها کجایید؟

لب دریا صفای روح و جان است

دل دریا جهان بیکران است

خورد موجی، سر موج دگر را

ولی دریا روان است و روان است

مرا بر روی دنیا منزلی هست

مرا از کشت دنیا حاصلی هست

به دریا میزنم دل تا بداند

که اندر ساحلش دریادلی هست

همه مانند ما شیدا نیایند

بهار و تیر و مه یکجا نیایند

اگر دریادلی را برد دریا

دگر مردم لب دریا نیایند