جانم، جانم، جانم، جانم
من قدر حسن روی تو دانم
بیا، بیا، بیا
بیا، بیا، بیا، با ناز
ای دلبر سیمینبر طناز
دلم را بردی، غمم نخوردی، از جفا ای ماه، ای شاه
به چشم مست و غمزۀ جانکاه
گاهی چو سلطانم، گه از گدایانم
وقتی ز خوبانم، دیگر مرنجانم
شیدا مکن ما را، آشفته و بیپا مکن ما را
ای زلف تو زنجیر دوصد سلسله مفتوننگارا
چشمان خمار تو بلای دل مجنوننگارا
بیا ای میوۀ، ای میوۀ باغ دل من
بیا از روزگار، از روزگاران حاصل من
بنشین به برم، ای قمرم، تاج سرم
یک نظرت سیر ببینم
در زلف گرهگیر و گرهکرده بمیرم
