Parviz Shahbazi

Ganje Hozour Program #817

برنامه شماره ۸۱۷ گنج حضور

  • Currently 4.36/5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
out of 148 votes
Comments (0)

    
Lights off
Sorry, your favorites list is FULL.

Support Ganje Hozour (حمایت از گنج حضور)

Link to this video/audio

Description

برنامه شماره ۸۱۷ گنج حضور

مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۳۸

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 1838, Divan e Shams


چند گریزی ای قَمَر، هر طرفی ز کویِ من؟

صیدِ توایم و مُلکِ تو، گر صَنَمیم(١) و گر شَمَن(٢)


هر نَفَس از کرانهيی، ياد کنی بهانهيی

هر نَفَسی برون کشی از عَدَمی(٣) هزار فَن


گر چه کثیف منزلم، شد وطنِ تو این دلم

رحمتِ مؤمنی بُوَد میل و محبّتِ وطن*


دشمنِ جاهِ تو نِیَم، گرچه که بس مُقصّرم

هیچ کسی بُوَد شها، دشمنِ جانِ خویشتن؟


مُطربِ جمعِ عاشقان، بَرجَه و کاهِلی مَکُن

قصّهٔ حُسنِ او بگو، پردهٔ عاشقان بزن


همچو چَهیست هجرِ او، چون رَسَنیست(۴) ذکرِ او

در تکِ(۵) چاه یوسفی دست زنان در آن رَسَن


ذوق ز نیشکر بِجُو، آن نیِ خشک را مَخا

چاره ز حُسنِ او طلب، چاره مَجو ز بوالحسن


گر تو مُرید و طالبی، هست مرادِ مُطلق(۶) او

ور تو اَدیم(۷) طایفی(۸)، هست سُهیل در یمن(۹)


آن دَم کآفتابِ او روزی و نور می دهد

ذرّه به ذرّه را نگر، نور گرفته در دهن


گر چه که گل لطیفتر، رِزق(۱۰) گرفت بیشتر

لیک رسید اندکی هم به دهانِ یاسمن


عُمر و ذَکا(۱۱) و زیرکی داد به هِندوان اگر

حسن و جمال و دلبری داد به شاهدِ خُتَن(۱۲)


مُلک نصیبِ مِهتران(۱۳)، عشق نصیبِ کِهتران(۱۴)

قهر نصیبِ تیغ شد، لطف نصیبهٔ مِجَن(۱۵)


شهدِ خدای هر شبی هست نصیبهٔ لبی

همچو کسی که باشَدَش بسته به عقدِ چار زن


تا که بُوَد حیاتِ من، عشق بُوَد نباتِ من

چونکه بر آن جهان رَوَم، عشق بُوَد مرا کَفن


مُدمِنِ خَمرَم(۱۶) و مرا مستیِ باده کم مَکُن

نازک و شیرخوارهام، دور مَکُن ز من لَبَن(۱۷)


چونکه حَزینِ(۱۸) غم شوم، عشق نَدیمیَم(۱۹) کُند

عشق زُمرُّدی بُوَد، باشد اژدها حَزَن


گفتم من به دل: اگر بست رَهَت خُمارِ غم

باده و نُقل آرَمَت، شمع و نَدیمِ خوش ذَقَن(۲۰)


گفت دلم: اگر جز او سازی شمع و ساقیَم

بر سرِ مام(۲۱) و باب(۲۲) زَن جام و کبابِ بابزن(۲۳)


گفتم: ساقی اوست و بس، لیک به صورتِ دگر

نیک ببین غلط مَکُن، ای دلِ مستِ مُمتَحَن(۲۴)


بس کُن از این بهانهها، وامِ هوایِ او بِده

تا نَبُوَد قُماشِ(۲۵) جان، پیشِ فراقِ مُرتَهن(۲۶)


* حدیث


« حُبُّ الوَطَنِ مِنَ الْایمان »


« دوست داشتنِ وطن از ایمان است.»


مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۲۱۱

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #1211


شرع بهرِ دفعِ شَرّ رایی زند

دیو را در شیشهٔ حجّت کند


مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۱۲۳

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #6, Line #4123


شرطِ تسلیم است، نه کارِ دراز

سود نَبْوَد در ضَلالت تُرکْتاز


مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۶۷۰

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #2670


حکمِ حق گُسترد بهر ما بِساط

که بگویید از طریقِ اِنبساط 


مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۹۰۶

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #4, Line #1906


پس سلیمان اندرونه راست کرد

دل بر آن شهوت که بودش کرد سرد 


مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۱۷۳

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #2, Line #3173


چون یکی لحظه نخوردی بَر(۲۷) ز فَن

ترکِ فَن گو، میطلب رَبُّ الْـمِنَن(۲۸)


چون مبارک نیست بر تو این علوم

خویشتن گُولی(۲۹) کُن و بگذر ز شوم


چون ملایک گو که: لا عِلْمَ لَنا

یا الهی، غَیْرَ ما عَلَّمْتَنا


مانند فرشتگان بگو: خداوندا، ما را دانشی نیست جز آنچه خود 

به ما آموختی.


قرآن کریم، سوره بقره (۲)، آیه ۳۲

Quran, Sooreh Al-Baqarah(#2), Line #32


« قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ.»


« گفتند: منّزهى تو. ما را جز آنچه خود به ما آموختهاى دانشى 

نيست. تويى داناى حكيم.»


مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۴۳۲

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #432


این جسد، خانهٔ حسد آمد، بدان

كز حسد آلوده باشد خاندان


گر جسد خانهٔ حسد باشد، ولیک

آن جسد را پاک کرد الله، نیک


طَهِّرا بَیْتی(۳۰) بیان پاکی است

گنج نور است، ار طلسمش خاکی است


خانه دل را باید از پلیدی ها پاک کرد، کالبد عنصری، گنجینه انوار الهی 

است، گرچه طلسم آن، جسم خاکی است.


قرآن کریم، سوره بقره(۲)، آیه ۱۲۵

Quran, Sooreh Al-Baqarah(#2), Line #125


«… وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ 

وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ.»


«… و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که خانه ام را پاک کنید 

برای طواف کنندگان و مجاوران و رکوع کنندگان و سجده کنندگان.»


مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۲۲۰۱

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #2201


هست هُشیاری، زِ یادِ ما مَضی

ماضی و مستقبلت، پردهٔ خدا


آتش اندر زن به هر دو، تا به کَی

پُر گِرِه باشی ازین هر دو چو نَی؟


تا گِرِه با نَیْ بوَد، همراز نیست

همنشینِ آن لب و آواز نیست


مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بيت ۲۶۶۲

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #2662


چون تو را وهمِ تو دارد خیرهسر

از چه گَردی گِرد وَهْمِ آن دِگر


عاجزم من از منیِّ خویشتن

چه نشستی پُر منی تو پیش من؟


بی من و مایی همی جویم به جان

تا شوم من گُویِ آن خوش صَوْلَجان


مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۶۸۶

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3686


هرچه جز عشقِ خدایِ اَحْسَن است

گر شِکَرخواری است، آن جانْ کَندن است 


چیست جانْ کندن؟ سویِ مرگ آمدن 

دست در آبِ حیاتی نازَدَن


خَلق را دو دیده در خاک و مَمات(۳١)

صد گمان دارند در آبِ حیات


جَهد کُن تا صد گُمان گردد نَوَد

شب بُرو، وَر تو بخُسپی، شب رَوَد


در شبِ تاریک، جُوی آن روز را

پیش کن آن عقلِ ظلمت سوز را 

 

در شبِ َبدرنگ، بس نیکی بُوَد

آبِ حیوان(۳٢)، جُفتِ تاریکی بُوَد


سر ز خُفتن کی توان برداشتن؟

با چنین صد تخمِ غَفلت کاشتن


خوابِ مُرده، لقمه مُرده یار شد

خواجه خُفت و دزدِ شب بَر کار شد 


تو نمیدانی که خَصمانَت(٣۳) کی اند

ناریان(۳۴) خَصمِ وجودِ خاکی اند


نار، خَصمِ آب و فرزندانِ اوست

همچنان که آب، خَصمِ جانِ اوست


آب آتش را کُشَد زیرا که او

خصمِ فرزندان آب است و عَدو(۳۵)


بعد از آن این نار، نارِ شهوت است

کاندر او اصلِ گناه و زَلَّت(۳۶) است


نارِ بیرونی به آبی بِفْسُرَد

نارِ شهوت تا به دوزخ می بَرَد


نارِ شهوت مینیآرامد به آب

زانکه دارد طَبعِ دوزخ در عذاب


نارِ شهوت را چه چاره؟ نورِ دین

نُورُکُم اِطفاءُ نارِ الکافِرین*


آتش شهوت را با چه چیز باید چاره کرد؟ با نور دین و ایمان. 

ای مؤمنان، نور شما خاموش کننده نار کافران است.


چه کُشَد این نار را؟ نورِ خدا

نورِ ابراهیم را ساز اُوستا


تا ز نارِ نَفْسِ چون نَمرودِ(۳٧) تو

وارَهد این جسمِ همچون عُودِ(۳٨) تو


شهوتِ ناری به راندن کَم نشد

او به ماندن کَم شود، بی هیچ بُد 


تا که هیزم مینهی بر آتشی

کی بمیرد آتش از هیزمْکَشی؟ 


چونکه هیزم باز گیری، نار، مُرد

زآنکه تَقوی، آب، سویِ نار بُرد 


کی سیه گردد به آتش رویِ خوب؟

کو نهد گُل گونه از تَقوَی القُلوب؟**


روی خوب و زیبا کی از آتش، سیاه می گردد؟ آنکه تقوی قلب را 

بر روی باطن خود بگذارد و رخسار روح را با سرخاب تقوا، رنگین 

و زیبا کند، کی این باطن از آتش و دود شهوات، سیاه می گردد؟


« آتش افتادن در شهر بایام عمر رضی الله عنه.»


آتشی افتاد در عَهدِ عُمَر

همچو چوبِ خشک، میخورد او حَجَر(۳۹)


درفتاد اندر بِنا و خانهها

تا زد اندر پَرِّ مرغ و لانهها


نیمِ شهر از شعلهها آتش گرفت

آب میترسید از آن و میشِگِفت(۴۰)


مَشک هایِ آب و سرکه میزدند

بر سرِ آتش کَسانِ هوشمند


آتش از اِستیزه(۴۱)، افزون میشدی

میرسید او را مَدد(۴۲) از بی حَدی


خَلق آمد جانبِ عُمَّر شتاب

کآتشِ ما مینَمیرَد هیچ از آب


گفت: آن آتش ز آیاتِ خداست

شعلهای از آتشِ ظلمِ شماست


آب، بگذارید(۴۳) نان قسمت کنید

بُخل، بگذارید اگر آلِ(۴۴) مَنید


خلق گفتندَش که: در بگشودهایم

ما سَخیّ(۴۵) و اهل فُتوَت(۴۶) بودهایم


گفت نان در رسم و عادت دادهاید

دست از بهرِ خدا نگشادهاید


بهرِ فخر و بهرِ بَوْش(۴۷) و بهرِ ناز

نه از برای ترس و تقوی و نیاز


مال، تخم است و به هر شوره مَنِه

تیغ را در دستِ هر رَهزَن مَدِه


اهلِ دین را بازدان(۴۸) از اهلِ کین

همنشینِ حق بِجُو، با او نِشین


هر کسی بر قومِ خود ایثار کرد

کاغِه(۴۹) پندارد که او خود، کار کرد


* قرآن کریم، سوره صف(۶۱)، آیه ۸

Quran, Sooreh As-Saff(#61), Line #8


« يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ 

الْكَافِرُونَ.»


« خواهند که کافران، نور خدا را با گفتار خود خموش سازند. 

در حالیکه خدا نور خود را کامل کند گرچه کافران را خوش نیاید.»


** قرآن کریم، سوره حج ّ(۲۲)، آیه ۳۲

Quran, Sooreh Al-Hajj(#22), Line #32


« وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ.»


« و هرکه محترم داند شعائر خدا را بدان که این کار از تقوای 

دل سرچشمه می گیرد.»



(۱) صَنَم: دلبر، معشوق زیبا، بُت

(۲) شَمَن: بت پرست

(۳) عَدَم: نیستی، نابودی

(۴) رَسَنریسمان

(۵) تک: ته، قعر

(۶) مُطلق: بی قید، آزاد و رها

(۷) اَدیم: پوست دبّاغی شده، چرم

(۸) طایف: نام شهری در مکّه

(۹) سُهیل در یمن: ستاره ای که در یمن درخشان تر دیده می شود.

(۱۰) رِزق: روزی، معیشت

(۱۱) ذَکا: تیزهوشی، زیرکی

(۱۲) شاهدِ خُتَن: زیباروی اهل ختن در ترکستان

(۱۳) مِهتر: بزرگ تر، پیشوا

(۱۴) کِهتر: کوچک تر، خُرد

(۱۵) مِجَن: سِپَر

(۱۶مُدمِن: ادامه دهنده، مُدمِنِ خَمردائم الخمر، همیشه مست

(۱۷) لَبَن: شیر

(۱۸) حَزین: اندوهگین، ناراحت

(۱۹) نَدیم: هم صحبت، همنشین

(۲۰) ذَقَن: چانه، خوش ذَقَن: خوش چانه، خوش صحبت

(۲۱) مام: مادر

(۲۲) باب: پدر

(۲۳) بابزن: سیخ کباب

(۲۴) مُمتَحَنامتحان شده، آزموده شده

(۲۵) قُماش: پارچه، رَخت، اسباب

(۲۶) مُرتَهن: چیزی که به رهن گرفته شده، چیزی که در گرو باشد، گروگان.

(۲۷) بَر: میوه و ثمره

(۲۸) رَبُّ الْـمِنَن: پروردگار نعمت ها

(۲۹) گُول: ابله، نادان، احمق

(۳۰) طَهِّرا بَیْتی: خانه ام را پاک کنید.

(۳١) مَمات: مُردن، مُردگی

(۳٢) آبِ حیوان: آب زندگانی، آب حیات

(۳٣) خَصم: دشمن

(۳۴) ناریان: شیاطین، آنها که از گوهر آتش آفریده شده اند.

(۳۵) عَدو: دشمن، بدخواه

(۳۶) زَلّت: لغزش

(۳۷) نَمرود: پادشاه جبّار بابِل

(۳۸) عُود: چوب، درختی با چوب قهوهای رنگ که هنگام سوختن بوی خوش میپراکند.

(۳٩) حَجَرسنگ 

‌(۴۰شِگفتنمتعجب بودن، حیران شدن

(۴۱) اِستیزه: ستیزه، خشم، غضب

(۴۲) مَددیاری، کمک

(۴۳) گذاردنرها کردن، ترک کردن

(۴۴) آلطایفه، خاندان

(۴۵) سَخی: کریم، بخشنده، سخاوتمند

(۴۶) فُتوَت: جوانمردی، کَرَم

(۴۷) بَوْش: خودنمایی، کَرّ و فَرّ

(۴۸بازدانستن: تشخیص دادن، تمیز دادن، فرق گذاشتن میان دو چیز

(۴۹) کاغه: احمق، ابله، نادان

---------------------------------------

************************

تمام اشعار برنامه بر اساس فرمت سایت گنج نما برای جستجوی آسان


مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۸۳۸

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Qazal)# 1838, Divan e Shams


چند گریزی ای قمر هر طرفی ز کوی من

صید توایم و ملک تو گر صنمیم و گر شمن


هر نفس از کرانهيی ياد کنی بهانهيی

هر نفسی برون کشی از عدمی هزار فن


گر چه کثیف منزلم شد وطن تو این دلم

رحمت مؤمنی بود میل و محبت وطن*


دشمن جاه تو نیم گرچه که بس مقصرم

هیچ کسی بود شها دشمن جان خویشتن


مطرب جمع عاشقان برجه و کاهلی مکن

قصه حسن او بگو پرده عاشقان بزن


همچو چهیست هجر او چون رسنیست ذکر او

در تک چاه یوسفی دست زنان در آن رسن


ذوق ز نیشکر بجو آن نی خشک را مخا

چاره ز حسن او طلب چاره مجو ز بوالحسن


گر تو مرید و طالبی هست مراد مطلق او

ور تو ادیم طایفی هست سهیل در یمن


آن دم کآفتاب او روزی و نور می دهد

ذره به ذره را نگر نور گرفته در دهن


گر چه که گل لطیفتر رزق گرفت بیشتر

لیک رسید اندکی هم به دهان یاسمن


عمر و ذکا و زیرکی داد به هندوان اگر

حسن و جمال و دلبری داد به شاهد ختن


ملک نصیب مهتران عشق نصیب کهتران

قهر نصیب تیغ شد لطف نصیبه مجن


شهد خدای هر شبی هست نصیبه لبی

همچو کسی که باشدش بسته به عقد چار زن


تا که بود حیات من عشق بود نبات من

چونکه بر آن جهان روم عشق بود مرا کفن


مدمن خمرم و مرا مستی باده کم مکن

نازک و شیرخوارهام دور مکن ز من لبن


چونکه حزین غم شوم عشق ندیمیم کند

عشق زمردی بود باشد اژدها حزن


گفتم من به دل اگر بست رهت خمار غم

باده و نقل آرمت شمع و ندیم خوش ذقن


گفت دلم اگر جز او سازی شمع و ساقیم

بر سر مام و باب زن جام و کباب بابزن


گفتم ساقی اوست و بس لیک به صورت دگر

نیک ببین غلط مکن ای دل مست ممتحن


بس کن از این بهانهها وام هوای او بده

تا نبود قماش جان پیش فراق مرتهن


* حدیث


« حُبُّ الوَطَنِ مِنَ الْایمان »


« دوست داشتنِ وطن از ایمان است.»


مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۲۱۱

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #1211


شرع بهر دفع شر رایی زند

دیو را در شیشه حجت کند


مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۱۲۳

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #6, Line #4123


شرط تسلیم است نه کار دراز

سود نبود در ضلالت ترکتاز


مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۶۷۰

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #2670


حکم حق گسترد بهر ما بساط

که بگویید از طریق انبساط 


مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۹۰۶

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #4, Line #1906


پس سلیمان اندرونه راست کرد

دل بر آن شهوت که بودش کرد سرد 


مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۱۷۳

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #2, Line #3173


چون یکی لحظه نخوردی بر ز فن

ترک فن گو میطلب رب الـمنن


چون مبارک نیست بر تو این علوم

خویشتن گولی کن و بگذر ز شوم


چون ملایک گو که لا علم لنا

یا الهی غیر ما علمتنا


مانند فرشتگان بگو: خداوندا، ما را دانشی نیست جز آنچه خود 

به ما آموختی.


قرآن کریم، سوره بقره (۲)، آیه ۳۲

Quran, Sooreh Al-Baqarah(#2), Line #32


« قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ.»


« گفتند: منّزهى تو. ما را جز آنچه خود به ما آموختهاى دانشى 

نيست. تويى داناى حكيم.»


مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۴۳۲

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #432


این جسد خانه حسد آمد بدان

كز حسد آلوده باشد خاندان


گر جسد خانه حسد باشد ولیک

آن جسد را پاک کرد الله نیک


طهرا بیتی بیان پاکی است

گنج نور است ار طلسمش خاکی است


خانه دل را باید از پلیدی ها پاک کرد، کالبد عنصری، گنجینه انوار الهی 

است، گرچه طلسم آن، جسم خاکی است.


قرآن کریم، سوره بقره(۲)، آیه ۱۲۵

Quran, Sooreh Al-Baqarah(#2), Line #125


«… وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ 

وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ.»


«… و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که خانه ام را پاک کنید 

برای طواف کنندگان و مجاوران و رکوع کنندگان و سجده کنندگان.»


مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۲۲۰۱

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #2201


هست هشیاری ز یاد ما مضی

ماضی و مستقبلت پرده خدا


آتش اندر زن به هر دو تا به کی

پر گره باشی ازین هر دو چو نی


تا گره با نی بود همراز نیست

همنشین آن لب و آواز نیست


مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بيت ۲۶۶۲

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #5, Line #2662


چون تو را وهم تو دارد خیرهسر

از چه گردی گرد وهم آن دگر


عاجزم من از منی خویشتن

چه نشستی پر منی تو پیش من


بی من و مایی همی جویم به جان

تا شوم من گوی آن خوش صولجان


مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۶۸۶

Rumi( Molana Jalaleddin) Poem(Mathnavi), Book #1, Line #3686


هرچه جز عشق خدای احسن است

گر شکرخواری است آن جان کندن است 


چیست جان کندن سوی مرگ آمدن 

دست در آب حیاتی نازدن


خلق را دو دیده در خاک و ممات

صد گمان دارند در آب حیات


جهد کن تا صد گمان گردد نود

شب برو ور تو بخسپی شب رود


در شب تاریک جوی آن روز را

پیش کن آن عقل ظلمت سوز را 

 

در شب بدرنگ بس نیکی بود

آب حیوان جفت تاریکی بود


سر ز خفتن کی توان برداشتن

با چنین صد تخم غفلت کاشتن


خواب مرده لقمه مرده یار شد

خواجه خفت و دزد شب بر کار شد 


تو نمیدانی که خصمانت کی اند

ناریان خصم وجود خاکی اند


نار خصم آب و فرزندان اوست

همچنان که آب خصم جان اوست


آب آتش را کشد زیرا که او

خصم فرزندان آب است و عدو


بعد از آن این نار نار شهوت است

کاندر او اصل گناه و زلت است


نار بیرونی به آبی بفسرد

نار شهوت تا به دوزخ می برد


نار شهوت مینیآرامد به آب

زانکه دارد طبع دوزخ در عذاب


نار شهوت را چه چاره نور دین

نورکم اطفاء نار الکافرین*


آتش شهوت را با چه چیز باید چاره کرد؟ با نور دین و ایمان. 

ای مؤمنان، نور شما خاموش کننده نار کافران است.


چه کشد این نار را نور خدا

نور ابراهیم را ساز اوستا


تا ز نار نفس چون نمرود تو

وارهد این جسم همچون عود تو


شهوت ناری به راندن کم نشد

او به ماندن کم شود بی هیچ بد 


تا که هیزم مینهی بر آتشی

کی بمیرد آتش از هیزمکشی


چونکه هیزم باز گیری نار مرد

زآنکه تقوی آب سوی نار برد 


کی سیه گردد به آتش روی خوب

کو نهد گل گونه از تقوی القلوب**


روی خوب و زیبا کی از آتش، سیاه می گردد؟ آنکه تقوی قلب را 

بر روی باطن خود بگذارد و رخسار روح را با سرخاب تقوا، رنگین 

و زیبا کند، کی این باطن از آتش و دود شهوات، سیاه می گردد؟


« آتش افتادن در شهر بایام عمر رضی الله عنه.»


آتشی افتاد در عهد عمر

همچو چوب خشک میخورد او حجر


درفتاد اندر بنا و خانهها

تا زد اندر پر مرغ و لانهها


نیم شهر از شعلهها آتش گرفت

آب میترسید از آن و میشگفت


مشک های آب و سرکه میزدند

بر سر آتش کسان هوشمند


آتش از استیزه افزون میشدی

میرسید او را مدد از بی حدی


خلق آمد جانب عمر شتاب

کآتش ما مینمیرد هیچ از آب


گفت آن آتش ز آیات خداست

شعلهای از آتش ظلم شماست


آب بگذارید نان قسمت کنید

بخل بگذارید اگر آل منید


خلق گفتندش که در بگشودهایم

ما سخی و اهل فتوت بودهایم


گفت نان در رسم و عادت دادهاید

دست از بهر خدا نگشادهاید


بهر فخر و بهر بوش و بهر ناز

نه از برای ترس و تقوی و نیاز


مال تخم است و به هر شوره منه

تیغ را در دست هر رهزن مده


اهل دین را بازدان از اهل کین

همنشین حق بجو با او نشین


هر کسی بر قوم خود ایثار کرد

کاغه پندارد که او خود کار کرد


* قرآن کریم، سوره صف(۶۱)، آیه ۸

Quran, Sooreh As-Saff(#61), Line #8


« يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ 

الْكَافِرُونَ.»


« خواهند که کافران، نور خدا را با گفتار خود خموش سازند. 

در حالیکه خدا نور خود را کامل کند گرچه کافران را خوش نیاید.»


** قرآن کریم، سوره حج ّ(۲۲)، آیه ۳۲

Quran, Sooreh Al-Hajj(#22), Line #32


« وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ.»


« و هرکه محترم داند شعائر خدا را بدان که این کار از تقوای 

دل سرچشمه می گیرد.»

Tags



Comments

Be the first to comment

Sign in or sign up to post comments.
Parviz Shahbazi
Ganje Hozour Program #817
برنامه شماره ۸۱۷ گنج حضور
Category:
برنامه های تصویری گنج حضور
برنامه های تصویری ۹۰۰ - ۸۰۱
Views: 6,369
Submitted by: admin, Jun 03 2020






حمایت گنج حضور


 بیننده عزیز برنامه گنج حضور:

  با سلام و احوالپرسی، با تشکر و قدردانی ازشما که این برنامه را تماشا می کنید، از شما تقاضا  داریم که عضو خانواده گنج حضور شوید و به هر اندازه که می توانید و می خواهید این برنامه و تلویزیون را ،هر ماهه، حمایت مالی کنید. لطفاً به این امر مهم توجه فرمایید که برای ادامه خدمات  فرهنگی این تلویزیون حمایت مالی اشخاصی که از آن استفاده می کنند، ضروری است. این تلویزیون منبع دیگری برای درآمد ندارد. لطفاً تصمیم خود را در این مورد به ایمیل: support@parvizshahbazi.com اطلاع دهید.


در صورت لزوم با ‍پشتیبانی گنج حضور با شماره 001-438-686-7580 تماس بگیرید.


حمایت مالی به روشهای آسان زیر امکان پذیر است:

     

   
   

    ۱- از طریق کردیت کارت و Paypal







۲- از طریق دادن کردیت کارت خودتان به ما، تا هر ماهه به مقداری که شما می خواهید، بعنوان حق عضویت، چارج شود.





۳- از طریق فرستادن چک به آدرس زیر: 







Parviz Shahbazi

P.O. Box 745 Woodland Hills, CA

91365 USA. 







               

۴- از طریق فرستادن پول نقد به حساب بانکی گنج حضور، از تمام نقاط دنیا غیر از ایران، یا واریز (Deposit) کردن از نقاط مختلف آمریکا یا کانادا، به شرح  زیر:



 

 

 

WELLS FARGO BANK



6001 Topanga Canyon Blvd
Woodland Hills, CA

91367 USA.

Beneficiary Name: TREASURE OF PRESENCE FOUNDATION, INC.


Account #: 9375957264 Routing: 121000248


Swift #WFBIUS6S