Parviz Shahbazi - پرویز شهبازی

Ganje Hozour Programs #1039

برنامه تصویری شماره ۱۰۳۹ گنج حضور

Currently 4.06/5
1
2
3
4
5

out of 323 votes

Comments (0)

Set Stream Quality

دانلود برنامه با کیفیت بالا دانلود برنامه با کیفیت پایین


Link to this video/audio
Description برنامه شماره ۱۰۳۹ گنج حضور اجرا: پرویز شهبازی تاریخ اجرا: ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵ - ۲ مهر ۱۴۰۴ .برای دستیابی به فایل پادکست برنامه ۱۰۳۹ بر روی این لینک کلیک کنید برای دانلود فایل صوتی برنامه با فرمت mp3 بر روی این لینک کلیک کنید. متن نوشته شده برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت رنگی) متن نوشته شده برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت سیاه و سفید) متن نوشته شده پیغام‌های تلفنی برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت رنگی) متن نوشته شده پیغام‌های تلفنی برنامه با فرمت PDF (نسخه‌ی مناسب پرینت سیاه و سفید) تمام اشعار این برنامه با فرمت PDF (نسخه ریز مناسب پرینت) تمام اشعار این برنامه با فرمت PDF (نسخه درشت مناسب خواندن با موبایل) اشعار همراه با لینک پرشی به فایل صوتی برنامه اشعار همراه با لینک پرشی به ویدیو برنامه خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل صوتی خوانش تمام ابیات این برنامه - فایل تصویری برای دستیابی به اطلاعات مربوط به جبران مالی‌ بر روی این لینک کلیک کنید. مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams آن خواجهٔ خوش‌لقا(۱) چه دارد؟ آیینه‌اش از صفا چه دارد؟ هان، تا نروی تو در جَوالش(۲) رختش بِطَلَب که تا چه دارد؟ اندر سخنش کشان و بو گیر(۳) کز بویِ میِ بقا چه دارد؟ در گلشنِ ذوقِ او فرورو کز نرگس و لاله‌ها چه دارد؟ هرچند کز انبیا بِلافید از گوهرِ انبیا چه دارد؟ گرچه صلوات می‌فرستد از صَفوَتِ(۴) مصطفی(۵) چه دارد؟ یا سایهٔ خود بر او مینداز کو خود چه کس است؟ یا چه دارد؟ در ساقیِ خویش چنگ درزن مندیش که آن سه‌تا(۶) چه دارد عُمری پیِ زید و عَمرو بُردی زین پس بنگر خدا چه دارد از سَرمجموعِ(۷) اصل مگذر کاین اصل جداجدا چه دارد این کاهِ سخن دگر مپیما بندیش که کهربا(۸) چه دارد (۱) خوش‌لقا: خوش‌صورت، خوبروی. (۲) جَوال: کیسهٔ بزرگ؛ در جَوالِ کسی رفتن: فریبِ آن کس را خوردن. (۳) بو گرفتن: پی به مطلب بردن، از ظاهر به باطن راه جستن، استدلال کردن. (۴) صَفوَت: خلوص، پاکی، برگزیدگی. (۵) مصطفی: برگزیده، از القاب حضرت رسول (ص). (۶) سه‌تا: سه‌تار، سازی که سه سیم دارد؛ همچنین معنی سه تا چیز نیز می‌دهد. (۷) سَرمجموع: گزیده و خالص چیزی، حاصل جمع. (۸) کهربا: صمغی زردرنگ، فسیلی، و از دستۀ هیدروکربن‌ها که به دلیل وجود الکتریسیتۀ ساکن کاه را جذب می‌کند و مصرف تزیینی دارد. ----------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams آن خواجهٔ خوش‌لقا چه دارد؟ آیینه‌اش از صفا چه دارد؟ هان، تا نروی تو در جَوالش رختش بِطَلَب که تا چه دارد؟ مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۲۸۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2287 او فضولی بوده است از اِنقباض(۹) کرد بر مختارِ مطلق، اِعتراض (۹) اِنقباض: دلتنگی و قبض ----------- مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۵۵۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4552, Line #3920 در جَوالِ نَفْسِ خود چندین مَرُو از خریدارانِ خود غافل مَشُو مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۴۲۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1428 عاشقِ حالی، نه عاشق بر مَنی بر امیدِ حال بر من می‌تَنی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۰٩ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4009 عشق چون دعوی، جفا دیدن گواه چون‌ گواهت ‌نیست، ‌شد دعوی(۱۰) تباه (۱۰) دَعوی: ادعا کردن ----------- مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۰۵٣ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #2053 گاوِ زرّین بانگ کرد، آخِر چه گفت؟ کاحمقان را این همه رغبت شگُفت‏ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۷۲۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1725, Divan e Shams نگفتمت مَرُو آن‌جا که آشنات منم؟ در این سرابِ فنا چشمهٔ حیات منم مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۱۰۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3108 بادْ تُند است و چراغم اَبْتری(۱۱) زو بگیرانم چراغِ دیگری (۱۱) اَبْتَر: ناقص و به دردنخور ----------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۱۱۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3112 او نکرد این فهم، پس داد از غِرَر(۱۲) شمعِ فانی(۱۳) را به فانی‌ای دِگر (۱۲) غِرَر: جمع غِرَّه به‌معنی غفلت و بی‌خبری و غرور (۱۳) فانی: زوال‌پذیر، هالِک، ناپایدار ----------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۷۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1763 مرگ را تو زندگی پنداشتی تخم را در شوره‌خاکی کاشتی عقلِ کاذب هست خود معکوس‌بین زندگی را مرگ بیند ای غَبین(۱۴) ای خدا بنمای تو هر چیز را آنچنانکه هست در خُدعه‌سرا(۱۵) (۱۴) غَبین: آدمِ سست‌رأی (۱۵) خُدعه‌سرا: نیرنگ‌خانه، کنایه از دنیا ----------- حافظ، دیوان غزلیات، غزل شمارهٔ ۴۳۰ Poem (Qazal) #431, Divan e Hafez زمانه هیچ نبخشد که بازنَسْتانَد(۱۶) مَجو زِ سِفله(۱۷) مُرُوَّت(۱۸) که شَیْئُهُ لاشَی(۱۹) (۱۶) بازنَسْتانَد: پس نگیرد. (۱۷) سِفله: پست، فرومایه (۱۸) مُرُوَّت: جوانمردی (۱۹) شَیئُهُ لا شَی: چیزِ او، چیز نیست. ----------- مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۴۴۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1447 از وجودی ترس کاکنون در وی‌ای آن خیالت لاٰ شَی(۲۰) و تو لاٰشی‌ای لاشیی بر لاشیی عاشق شده‌ست هیچ نی مر هیچ نی را ره زده‌ست چون بُرون شد این خیالات از میان گشت نامعقولِ تو بر تو عِیان(۲۱) (۲۰) لاشَی‌: چیز بی‌مقدار، ناچیز (۲۱) عیان: آشکار ----------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۵۷۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1574 چون جَوالی(۲۲) بس گرانی می‌بَری زآن نباید کم(۲۳)، که در وی بنْگری (۲۲) جَوال: کیسۀ بزرگ از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار درست می‌کردند، بارجامه. (۲۳) زآن نباید کم: از آن نباید کم‌تر باشد، لااقل، دستِ کم ----------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۷۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1376 گفت: نامت چیست؟ برگو بی‌دهان گفت: خَرّوب(۲۴) است ای شاهِ جهان گفت: اندر تو چه خاصیّت بُوَد؟ گفت: من رُستَم(۲۵)، مکان ویران شود من که خَرّوبم، خرابِ منزلم هادمِ(۲۶) بنیادِ این آب و گِلم (۲۴) خَرُّوب: بسیار خراب‌کننده (۲۵) رُستَن: روییدن (۲۶) هادِم: ویران کننده، نابود کننده ----------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۲۸۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2287 او فضولی بوده است از اِنقباض(۲۷) کرد بر مختارِ مطلق، اِعتراض (۲۷) اِنقباض: دلتنگی و قبض ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۶۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2670 حکم حق گُسترد بهر ما بِساط که بگویید از طریقِ اِنبساط برخی از عوامل انقباض: - تمرکز بر روی دیگران - رفتن به گذشته - حبر و سنی کردن - مقاومت - قضاوت - مقایسه - هرگونه واکنش ذهنی: (ترس، خشم، حسادت، و ...) - جدی گرفتن وضعیت‌های ذهنی - قرین -وابستگیِ مالی - حَرّافیِ من ذهنی برخی از عوامل انبساط: - تمرکز بر روی خود - ماندن در لحظه - تغییر و اصلاح خود - بی‌مقاومتی (پذیرش و تسلیم) - بی‌قضاوتی (قضاوت زندگی، قضا و کن‌فکان) - غیر قابلِ مقایسه بودنِ خودم (لَم یَکُن) - بی‌واکنشی - بازی پنداشتن وضعیت‌های ذهنی - قرین - استقلال مالی - سکوت، و خاموشیِ من ذهنی مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۹۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1391 باز آن ابلیس، بحث آغاز کرد که بُدَم من سُرخ‌رو، کردیم زرد رنگ، رنگِ توست، صَبّاغم(۲۸) تویی اصلِ جُرم و آفت و داغم تویی (۲۸) صَبّاغ: رنگرز ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۴۸۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1488 گفت شیطان که بِمٰا اَغْوَیْتَنی کرد فعلِ خود نهان، دیو دَنی شیطان به خداوند گفت که تو مرا گمراه کردی. او گمراهی خود را به حضرت حق، نسبت داد و آن دیو فرومایه، کار خود را پنهان داشت. مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۳۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3342 بندگیّ او بِهْ از سلطانی است که اَنا خَیْرٌ د‌مِ شیطانی است مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۱۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3216 علّتِ(۲۹) ابلیس اَنَاخَیری(۳۰) بُده‌ست وین مرض در نَفْسِ هر مخلوق هست قرآن کریم، سورهٔ اعراف (۷)، آیهٔ ۱۶ Quran, Al-A’raaf(#7), Line #16 «قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ» «گفت: حال که مرا گمراه ساخته‌ای، من هم ایشان را از راه راست تو منحرف می‌کنم.» [ما به‌عنوان من‌ذهنی هم خودمان را گمراه می‌کنیم و هم به هرکسی که می‌رسیم او را به واکنش درمی‌آوریم.] قرآن کریم، سورهٔ اعراف (۷)، آیهٔ ۱۲ Quran, Al-A’raaf(#7), Line #12 «قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ… .» «خدا گفت: وقتى تو را به سجده فرمان دادم، چه چيز تو را از آن باز داشت؟ گفت: من از او بهترم… .» (۲۹) علّت: مرض، بیماری (۳۰) اَنَاخَیری: من بهترم. ----------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۸۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1386 عاشقا، خَرّوبِ(۳۱) تو آمد کژی همچو طفلان، سویِ کژ چون می‌غژی(۳۲)؟ خویش مُجرِم دان و مُجرِم گو، مترس تا ندزدد از تو آن اُستاد، درس چون بگویی: جاهلم، تعلیم دِه این‌چنین انصاف از ناموس(۳۳) بِه (۳۱) خَرّوب: بسیار خراب‌کننده (۳۲) می‌غژی: فعل مضارع از غژیدن، به‌معنی خزیدن بر شکم مانند حرکت خزندگان و اطفال (۳۳) ناموس: خودبینی، تکبّر، حیثیتِ بَدَلیِ من ذهنی ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۱۴۸۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1489 گفت آدم که ظَلَمْنا نَفْسَنا او ز فعل حق نَبُد غافل چو ما ولی حضرت آدم گفت: «پروردگارا، ما به خود ستم کردیم.» و او همچون ما از حکمت کار حضرت حق بی‌خبر نبود. مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ٣٢١٢ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3212 هرکه نقصِ خویش را دید و شناخت اندر اِستکمالِ(۳۴) خود دو‌اسبه تاخت(۳۵) قرآن کریم، سورهٔ اعراف (۷)، آیهٔ ۲۳ Quran, Al-A’raaf(#7), Line #23 «قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ.» «گفتند: اى پروردگار ما به خود ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بر ما رحمت نياورى از زيان‌ديدگان خواهيم بود.» (۳۴) اِستکمال: به کمال رسانیدن، کمال‌خواهی (۳۵) دواسبه تاختن: کنایه از شتاب کردن و به شتاب رفتن ----------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۰۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1065 در دلِ سالک(۳۶) اگر هست آن رُموز رمزدانی نیست سالک را هنوز تا دلش را شرحِ آن سازد ضیا(۳۷) پس اَلَمْ نَشْرَحْ بفرماید خدا قرآن کریم، سورهٔ انشراح (۹۴)، آیات ۱ تا ۳ Quran, Ash-Sharh(#94), Line #1-3 «أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ. وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ. الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ.» «آيا سينه‌ات را برايت نگشوديم؟ و بارِ گرانَت را از پشتت برنداشتيم؟ بارى كه بر پشتِ تو سنگينى مى‌كرد؟» (۳۶) سالِک: رَوندهٔ راهِ معنوی (۳۷) ضیا: نور، در اینجا روشنایی ایزدی ----------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ٢١۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2146 بر کنارِ بامی ای مستِ مُدام(۳۸) پَست بنشین یا فرود آ، وَالسَّلام هر زمانی که شدی تو کامران آن دَمِ خوش را کنارِ بام دان (۳۸) مُدام: شراب ----------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams آن خواجهٔ خوش‌لقا چه دارد؟ آیینه‌اش از صفا چه دارد؟ هان، تا نروی تو در جَوالش رختش بِطَلَب که تا چه دارد؟ اندر سخنش کشان و بو گیر کز بویِ میِ بقا چه دارد؟ در گلشنِ ذوقِ او فرورو کز نرگس و لاله‌ها چه دارد؟ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #15 یک قَدَم زد آدم اندر ذوقِ نَفْس شد فِراقِ صدرِ جَنَّت، طوقِ(۳۹) نَفْس (۳۹) طوق: گردن ----------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams هرچند کز انبیا بِلافید از گوهرِ انبیا چه دارد؟ مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۰۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1070 مَنفَذی داری به بحر، ای آبگیر ننگ دار از آب جُستن از غدیر(۴۰) که اَلَمْ نَشْرَحْ نه شرحت هست باز؟ چون شدی تو شرح‌جو و کُدیه‌ساز(۴۱)؟ درنگر در شرحِ دل در اندرون تا نیاید طعنهٔ لٰاتُبْصِرُون (۴۰) غدیر: آبگیر، برکه (۴۱) کُدیه‌ساز: گدایی کننده، تکدّی‌کننده ----------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams گرچه صلوات می‌فرستد از صَفوَتِ مصطفی چه دارد؟ مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۶۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #269 بر زبان نامِ حق و، در جانِ او گَندها از فکرِ بی‌ایمانِ او مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۱۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #318 گرچه حِکمت را به تکرار آوری چون تو نااَهْلی(۴۲)، شَوَد از تو بَری(۴۳) (۴۲) نااَهْل: دارندهٔ صفت‌های ناپسند، مقابلِ اَهْل، فاقد‌ شایستگیِ لازم (۴۳) بَری [عربی: بریء]: دور، بیزار، متنفر، برکنار، همین‌طور در موارد دیگر به‌معنیِ بی‌گناه، مُبَرّا، پاک ----------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams یا سایهٔ خود بر او مینداز کو خود چه کس است؟ یا چه دارد؟ در ساقیِ خویش چنگ درزن مندیش که آن سه‌تا چه دارد سه‌تا: ۱- طلبیدن رخت از من ذهنی ۲- اندر سخن کشیدنِ من ذهنی ۳- در ذوق و گلشنِ من ذهنی فرورفتن مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۴۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #344 دامنِ او گیر، ای یارِ دلیر کو مُنزّه(۴۴) باشد از بالا و زیر (۴۴) مُنزّه: پاکیزه ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۲۱۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2140 دامنِ او گیر کو دادت عصا در نگر کآدم چه‌ها دید از عصیٰ‌‌(۴۵) (۴۵) عصیٰ‌‌: عصیان، نافرمانی، سرپیچی ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۴٢۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #424 دامنِ او گیر زودتر بی‌‌گُمان تا رهی در دامنِ آخِرزمان‌‌ مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams عُمری پیِ زید و عَمرو بُردی زین پس بنگر خدا چه دارد از سَرمجموعِ اصل مگذر کاین اصل جداجدا چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #165 چونکه بد کردی، بترس، آمن مباش زآنکه تخم است و برویانَد خُداش چند گاهی او بپوشانَد که تا آیدت زآن بَد پشیمان و حیا مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #341 گرچه با تو شَه نشیند بر زمین خویشتن بشْناس و، نیکوتر نشین مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۷۶۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2761 هرچه او هموار باشد با زمین تیرها را کَی هدف گردد؟ ببین سَر بر آرَد از زمین، آنگاه او چون هدف‌ها زخم یابد بی‌رَفُو مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams این کاهِ سخن دگر مپیما بندیش که کهربا چه دارد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #60, Divan e Shams خَمُش کن، در خموشی جان کشد چون کهربا آن را که جانش مستعد باشد کشاکش‌های بالا را مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #701, Divan e Shams آن خواجهٔ خوش‌لقا چه دارد؟ بازارِ مرا بها چه دارد؟ او عشوه دهد(۴۶)، ازو تو مشنو رختش بِطَلَب که تا چه دارد؟ نقدش بَرکَش(۴۷) ببین که چند است در نقد دگر دَغا(۴۸) چه دارد؟ (۴۶) عشوه دادن: فریفتن (۴۷) بَرکَش: وزن کن. (۴۸) دَغا: مکر، فریب ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۲۰۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1208 غیرِ نٌطق(۴۹) و غیرِ ایما(۵۰) و سِجِل(۵۱) صد هزاران ترجمان خیزد ز دل‌‌ (۴۹) نُطق: حرف زدن (۵۰) ايما: اشاره كردن (۵۱) سِجِل: در اين‌جا به‌معنیِ مطلق نوشته ----------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #701, Divan e Shams گر دست و ترازُوی نداری تا برکشی کز صفا چه دارد اندر سخنش کشان و بو گیر کز بویِ میِ بقا چه دارد مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۵۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #563, Divan e Shams ترازو گر نداری، پس تو را زو ره زَنَد هر کس یکی قَلبی(۵۲) بیآراید، تو پنداری که زر دارد (۵۲) قَلب: چیز تقلّبی ----------- مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۷۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #701, Divan e Shams شاد آن‌که بجُست جانِ خود را کز حالتِ مُرتَضا(۵۳) چه دارد؟ در خویش ز اولیا چه بیند؟ وز لذّتِ انبیا چه دارد؟ گفتم به قلندری(۵۴) که: بنگر کان چرخ که شد دوتا(۵۵) چه دارد گفتا که: فراغتی‌ست ما را کو خود چه‌ کس است یا چه دارد مستم ز خدا و سخت مستم سبحان‌اللَّـه(۵۶) خدا چه دارد؟ از رحمتِ شمسِ دینِ تبریز هر سینه جدا‌جدا چه دارد؟ (۵۳) مُرتَضا: راضی، خشنود، پسندیده (۵۴) قلندر: کنایه از انسان رهاشده از ذهن، آزاده (۵۵) دوتا: خمیده، منحنی (۵۶) سبحان‌اللَّـه: پاک و منزه است خداوند. در مقامِ تعجّب گفته می‌شود. ----------- مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ٢٣٣۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2334 خود ندارم هیچ، بِهْ سازد مرا که ز وَهمِ دارم است این صد عَنا(۵۷) (۵۷) عَنا: رنج ----------- مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ٢٣٢٩ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2329 چون الف چیزی ندارم، ای کریم جز دلی دلتنگ‌تر از چشمِ میم مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۵۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3501 اوّل و آخِر تویی ما در میان هیچ هیچی که نیاید در بیان « همانطور که عظمت بی‌نهایت الهی قابل بیان نیست و باید به آن زنده شویم، ناچیزی ما هم به عنوان من ذهنی قابل بیان نیست و ارزش بیان ندارد. باید هر چه زودتر آن را انکار کنیم و به او زنده شویم.» قرآن کریم، سورهٔ حدید (۵۷)، آیهٔ ۳ Quran, Al-Hadid(#57), Line #3 «هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ.» «اوست اوّل و آخر و ظاهر و باطن، و او به هر چيزى داناست.» مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۹۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1395 همچو آن ابلیس و ذُرّیاتِ(۵۸) او با خدا در جنگ و اندر گفت‌و‌گو (۵۸) ذُرّیّات: جمعِ ذُرّیّه به‌معنی فرزند، نسل ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۶۲۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1622 چون تو گوشی، او زبان، نی جنس تو گوش‌ها را حق بفرمود: اَنْصِتُوا(۵۹) (۵۹) اَنْصِتُوا: خاموش باشید. ----------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #619 عقل و دل‌ها بی‌گمانی عرشی‌اند در حجاب از نورِ عرشی می‌زیَند مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۲۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #620 در بیانِ آنکه عقل و روح در آب و گِل محبوس‌اند همچو هاروت و ماروت در چاهِ بابِل همچو هاروت و چو ماروت آن دو پاک بسته‌اند اینجا به چاهِ سهمناک عالَمِ سِفْلی(۶۰) و شهوانی درند اندرین چَهْ گشته‌اند، از جُرم،‌ بند سِحر و ضدِّ سحر را بی‌اختیار زین دو آموزند نیکان و شِرار(۶۱) (۶۰) سِفْلی: پایین، پست (۶۱) شِرار: جمعِ شریر، به معنی بَدان، مردمِ بد ----------- مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۴۰۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #402 منتهایِ اختیار آن است خَود که اختیارش گردد این‌جا مُفتَقَد(۶۲) (۶۲) مُفتَقَد: گم‌کرده‌شده ----------- مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۲۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #623 لیک اوّل پند بدْهندش که هین سِحر را از ما مَیآموز و مچین ما بیاموزیم این سحر ای فلان از برایِ ابتلا و امتحان کامتحان را شرط باشد اختیار اختیاری نبودت بی‌اقتدار میل‌ها همچون سگانِ خفته‌اند اندریشان خیر و شر بنهفته‌اند چونکه قدرت نیست، خفتند این رَدِه(۶۳) همچو هیزم‌پاره‌ها و تن‌‌زده(۶۴) تا که مُرداری درآید در میان نفخِ صورِ حرص کوبد بر سگان چون در آن کوچه خری مُردار شد صد سگِ خفته بِدآن بیدار شد حرص‌هایِ رفته اندر کَتمِ(۶۵) غیب(۶۶) تاختن آورد، سر بر زد ز جیب(۶۷) مو به مویِ هر سگی دندان شده وز برایِ حیله دُم‌جُنبان شده نیمِ زیرش حیله، بالا آن غضب چون ضعیفْ آتش، که یابد او حَطَب(۶۸) شعله شعله می‌رسد از لامکان می‌رود دودِ لَهَب(۶۹) تا آسمان صد چنین سگ اندرین تن خُفته‌اند چون شکاری نیست‌شان بنهفته‌اند یا چو بازان‌اند دیده دوخته در حجاب، از عشقِ صیدی سوخته تا کُلَه بردارد و بیند شکار آنگهان سازد طوافِ کوهسار شهوتِ رنجور ساکن می‌بُوَد خاطرِ او سویَ صحّت می‌رود چون ببیند نان و سیب و خربزه در مَصاف(۷۰) آید مزه و خوفِ بَزَه(۷۱) گر بُوَد صبّار(۷۲)، دیدن سودِ اوست آن تهیّج(۷۳) طبعِ سُستش را نکوست ور نباشد صبر، پس نادیده بِهْ تیر، دور اَوْلیٰ(۷۴) ز مردِ بی‌زِرِه (۶۳) رَدِه: صف، دسته، گروه (۶۴) تَن‌زَده: خاموش، ساکت (۶۵) کَتم: پنهان کردن و پوشیده داشتن (۶۶) کَتمِ غیب: جهانِ پوشیده و عالمِ غیب، در اینجا مراد ضمیرِ آدمی است که پوشیده است و به چشم نیاید. (۶۷) جیب: گریبان (۶۸) حَطَب: هیزم (۶۹) لَهَب: شعله، زبانهٔ آتش (۷۰) مَصافّ: جمعِ مَصَفّ، میدان جنگ، محل صف بستن (۷۱) بَزَه: گناه، خطا (۷۲) صَبّار: بسیار صبر کننده (۷۳) تَهَیُّج: به هیجان آمدن (۷۴) اَولی: سزاوارتر ----------- مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3296 صد هزاران سال ابلیسِ لعین بود اَبْدالِ اَمیرالْـمُؤْمِنین پنجه زد با آدم از نازی که داشت گشت رسوا، همچو سِرگین وقتِ چاشت(۷۵) (۷۵) چاشت: اول روز، ساعتی از آفتاب گذشته ----------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۱۹۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3197 نفْس و شیطان بوده ز اوّل واحدی بوده آدم را عَدو(۷۶) و حاسدی (۷۶) عَدو: دشمن ----------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4053 نفْس و شیطان هردو یک‌ تن بوده‌اند در دو صورت خویش را بنْموده‌اند مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۹۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2919 نفْس و شیطان خواستِ خود را پیش بُرد وآن عنایت قهر گشت و خُرد و مُرد(۷۷) (۷۷) خُرد و مُرد:‌ تهِ بساط، چیزهای خُرد و ریز. ----------- مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۶۹۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2693 از سَمومِ نَفْس، چون با علّتی هر چه گیری تو، مرض را آلتی ------------------------- مجموع لغات: (۱) خوش‌لقا: خوش‌صورت، خوبروی. (۲) جَوال: کیسهٔ بزرگ؛ در جَوالِ کسی رفتن: فریبِ آن کس را خوردن. (۳) بو گرفتن: پی به مطلب بردن، از ظاهر به باطن راه جستن، استدلال کردن. (۴) صَفوَت: خلوص، پاکی، برگزیدگی. (۵) مصطفی: برگزیده، از القاب حضرت رسول (ص). (۶) سه‌تا: سه‌تار، سازی که سه سیم دارد؛ همچنین معنی سه تا چیز نیز می‌دهد. (۷) سَرمجموع: گزیده و خالص چیزی، حاصل جمع. (۸) کهربا: صمغی زردرنگ، فسیلی، و از دستۀ هیدروکربن‌ها که به دلیل وجود الکتریسیتۀ ساکن کاه را جذب می‌کند و مصرف تزیینی دارد. (۹) اِنقباض: دلتنگی و قبض (۱۰) دَعوی: ادعا کردن (۱۱) اَبْتَر: ناقص و به دردنخور (۱۲) غِرَر: جمع غِرَّه به‌معنی غفلت و بی‌خبری و غرور (۱۳) فانی: زوال‌پذیر، هالِک، ناپایدار (۱۴) غَبین: آدمِ سست‌رأی (۱۵) خُدعه‌سرا: نیرنگ‌خانه، کنایه از دنیا (۱۶) بازنَسْتانَد: پس نگیرد. (۱۷) سِفله: پست، فرومایه (۱۸) مُرُوَّت: جوانمردی (۱۹) شَیئُهُ لا شَی: چیزِ او، چیز نیست. (۲۰) لاشَی‌: چیز بی‌مقدار، ناچیز (۲۱) عیان: آشکار (۲۲) جَوال: کیسۀ بزرگ از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار درست می‌کردند، بارجامه. (۲۳) زآن نباید کم: از آن نباید کم‌تر باشد، لااقل، دستِ کم (۲۴) خَرُّوب: بسیار خراب‌کننده (۲۵) رُستَن: روییدن (۲۶) هادِم: ویران کننده، نابود کننده (۲۷) اِنقباض: دلتنگی و قبض (۲۸) صَبّاغ: رنگرز (۲۹) علّت: مرض، بیماری (۳۰) اَنَاخَیری: من بهترم. (۳۱) خَرّوب: بسیار خراب‌کننده (۳۲) می‌غژی: فعل مضارع از غژیدن، به‌معنی خزیدن بر شکم مانند حرکت خزندگان و اطفال (۳۳) ناموس: خودبینی، تکبّر، حیثیتِ بَدَلیِ من ذهنی (۳۴) اِستکمال: به کمال رسانیدن، کمال‌خواهی (۳۵) دواسبه تاختن: کنایه از شتاب کردن و به شتاب رفتن (۳۶) سالِک: رَوندهٔ راهِ معنوی (۳۷) ضیا: نور، در اینجا روشنایی ایزدی (۳۸) مُدام: شراب (۳۹) طوق: گردن (۴۰) غدیر: آبگیر، برکه (۴۱) کُدیه‌ساز: گدایی کننده، تکدّی‌کننده (۴۲) نااَهْل: دارندهٔ صفت‌های ناپسند، مقابلِ اَهْل، فاقد‌ شایستگیِ لازم (۴۳) بَری [عربی: بریء]: دور، بیزار، متنفر، برکنار، همین‌طور در موارد دیگر به‌معنیِ بی‌گناه، مُبَرّا، پاک (۴۴) مُنزّه: پاکیزه (۴۵) عصیٰ‌‌: عصیان، نافرمانی، سرپیچی (۴۶) عشوه دادن: فریفتن (۴۷) بَرکَش: وزن کن. (۴۸) دَغا: مکر، فریب (۴۹) نُطق: حرف زدن (۵۰) ايما: اشاره كردن (۵۱) سِجِل: در اين‌جا به‌معنیِ مطلق نوشته (۵۲) قَلب: چیز تقلّبی (۵۳) مُرتَضا: راضی، خشنود، پسندیده (۵۴) قلندر: کنایه از انسان رهاشده از ذهن، آزاده (۵۵) دوتا: خمیده، منحنی (۵۶) سبحان‌اللَّـه: پاک و منزه است خداوند. در مقامِ تعجّب گفته می‌شود. (۵۷) عَنا: رنج (۵۸) ذُرّیّات: جمعِ ذُرّیّه به‌معنی فرزند، نسل (۵۹) اَنْصِتُوا: خاموش باشید. (۶۰) سِفْلی: پایین، پست (۶۱) شِرار: جمعِ شریر، به معنی بَدان، مردمِ بد (۶۲) مُفتَقَد: گم‌کرده‌شده (۶۳) رَدِه: صف، دسته، گروه (۶۴) تَن‌زَده: خاموش، ساکت (۶۵) کَتم: پنهان کردن و پوشیده داشتن (۶۶) کَتمِ غیب: جهانِ پوشیده و عالمِ غیب، در اینجا مراد ضمیرِ آدمی است که پوشیده است و به چشم نیاید. (۶۷) جیب: گریبان (۶۸) حَطَب: هیزم (۶۹) لَهَب: شعله، زبانهٔ آتش (۷۰) مَصافّ: جمعِ مَصَفّ، میدان جنگ، محل صف بستن (۷۱) بَزَه: گناه، خطا (۷۲) صَبّار: بسیار صبر کننده (۷۳) تَهَیُّج: به هیجان آمدن (۷۴) اَولی: سزاوارتر (۷۵) چاشت: اول روز، ساعتی از آفتاب گذشته (۷۶) عَدو: دشمن (۷۷) خُرد و مُرد:‌ تهِ بساط، چیزهای خُرد و ریز. ---------------------------- ********************** تمام اشعار برنامه بر اساس فرمت سایت گنج نما برای جستجوی آسان مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams آن خواجه خوش‌لقا چه دارد آیینه‌اش از صفا چه دارد هان تا نروی تو در جوالش رختش بطلب که تا چه دارد اندر سخنش کشان و بو گیر کز بوی می بقا چه دارد در گلشن ذوق او فرورو کز نرگس و لاله‌ها چه دارد هرچند کز انبیا بلافید از گوهر انبیا چه دارد گرچه صلوات می‌فرستد از صفوت مصطفی چه دارد یا سایه خود بر او مینداز کو خود چه کس است یا چه دارد در ساقی خویش چنگ درزن مندیش که آن سه‌تا چه دارد عمری پی زید و عمرو بردی زین پس بنگر خدا چه دارد از سرمجموع اصل مگذر کاین اصل جداجدا چه دارد این کاه سخن دگر مپیما بندیش که کهربا چه دارد مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams آن خواجه خوش‌لقا چه دارد آیینه‌اش از صفا چه دارد هان تا نروی تو در جوالش رختش بطلب که تا چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۲۸۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2287 او فضولی بوده است از انقباض کرد بر مختار مطلق اعتراض مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۴۵۵۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4552, Line #3920 در جوال نفس خود چندین مرو از خریداران خود غافل مشو مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۱۴۲۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #1428 عاشق حالی نه عاشق بر منی بر امید حال بر من می‌تنی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۰٩ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4009 عشق چون دعوی جفا دیدن گواه چون‌ گواهت ‌نیست ‌شد دعوی تباه مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۰۵٣ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #2053 گاو زرین بانگ کرد آخر چه گفت کاحمقان را این همه رغبت شگفت‏ مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۱۷۲۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #1725, Divan e Shams نگفتمت مرو آن‌جا که آشنات منم در این سراب فنا چشمه حیات منم مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۱۰۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3108 باد تند است و چراغم ابتری زو بگیرانم چراغ دیگری مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۱۱۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3112 او نکرد این فهم پس داد از غرر شمع فانی را به فانی‌ای دگر مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۷۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1763 مرگ را تو زندگی پنداشتی تخم را در شوره‌خاکی کاشتی عقل کاذب هست خود معکوس‌بین زندگی را مرگ بیند ای غبین ای خدا بنمای تو هر چیز را آنچنانکه هست در خدعه‌سرا حافظ، دیوان غزلیات، غزل شماره ۴۳۰ Poem (Qazal) #431, Divan e Hafez زمانه هیچ نبخشد که بازنستاند مجو ز سفله مروت که شیئه لاشی مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۱۴۴۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #1447 از وجودی ترس کاکنون در وی‌ای آن خیالت لا شی و تو لاشی‌ای لاشیی بر لاشیی عاشق شده‌ست هیچ نی مر هیچ نی را ره زده‌ست چون برون شد این خیالات از میان گشت نامعقول تو بر تو عیان مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۵۷۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1574 چون جوالی بس گرانی می‌بری زآن نباید کم که در وی بنگری مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۷۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1376 گفت نامت چیست برگو بی‌دهان گفت خروب است ای شاه جهان گفت اندر تو چه خاصیت بود گفت من رستم مکان ویران شود من که خروبم خراب منزلم هادم بنیاد این آب و گلم مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۲۸۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2287 او فضولی بوده است از انقباض کرد بر مختار مطلق اعتراض مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۲۶۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2670 حکم حق گسترد بهر ما بساط که بگویید از طریق انبساط برخی از عوامل انقباض: - تمرکز بر روی دیگران - رفتن به گذشته - حبر و سنی کردن - مقاومت - قضاوت - مقایسه - هرگونه واکنش ذهنی: (ترس، خشم، حسادت، و ...) - جدی گرفتن وضعیت‌های ذهنی - قرین -وابستگی مالی - حرافی من ذهنی برخی از عوامل انبساط: - تمرکز بر روی خود - ماندن در لحظه - تغییر و اصلاح خود - بی‌مقاومتی (پذیرش و تسلیم) - بی‌قضاوتی (قضاوت زندگی، قضا و کن‌فکان) - غیر قابل مقایسه بودن خودم (لم یکن) - بی‌واکنشی - بازی پنداشتن وضعیت‌های ذهنی - قرین - استقلال مالی - سکوت، و خاموشی من ذهنی مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۹۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1391 باز آن ابلیس بحث آغاز کرد که بدم من سرخ‌رو کردیم زرد رنگ رنگ توست صباغم تویی اصل جرم و آفت و داغم تویی مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۴۸۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1488 گفت شیطان که بما اغویتنی کرد فعل خود نهان دیو دنی شیطان به خداوند گفت که تو مرا گمراه کردی او گمراهی خود را به حضرت حق نسبت داد و آن دیو فرومایه کار خود را پنهان داشت مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۳۴۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3342 بندگی او به از سلطانی است که انا خیر د‌م شیطانی است مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۱۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3216 علت ابلیس اناخیری بده‌ست وین مرض در نفس هر مخلوق هست قرآن کریم، سوره اعراف (۷)، آیه ۱۶ Quran, Al-A’raaf(#7), Line #16 «قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ» «گفت: حال که مرا گمراه ساخته‌ای، من هم ایشان را از راه راست تو منحرف می‌کنم.» [ما به‌عنوان من‌ذهنی هم خودمان را گمراه می‌کنیم و هم به هرکسی که می‌رسیم او را به واکنش درمی‌آوریم.] قرآن کریم، سوره اعراف (۷)، آیه ۱۲ Quran, Al-A’raaf(#7), Line #12 «قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ… .» «خدا گفت: وقتى تو را به سجده فرمان دادم، چه چيز تو را از آن باز داشت؟ گفت: من از او بهترم… .» مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۸۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1386 عاشقا خروب تو آمد کژی همچو طفلان سوی کژ چون می‌غژی خویش مجرم دان و مجرم گو مترس تا ندزدد از تو آن استاد درس چون بگویی جاهلم تعلیم ده این‌چنین انصاف از ناموس به مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۴۸۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1489 گفت آدم که ظلمنا نفسنا او ز فعل حق نبد غافل چو ما ولی حضرت آدم گفت پروردگارا ما به خود ستم کردیم و او همچون ما از حکمت کار حضرت حق بی‌خبر نبود مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ٣٢١٢ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3212 هرکه نقص خویش را دید و شناخت اندر استکمال خود دو‌اسبه تاخت قرآن کریم، سوره اعراف (۷)، آیه ۲۳ Quran, Al-A’raaf(#7), Line #23 «قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ.» «گفتند: اى پروردگار ما به خود ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بر ما رحمت نياورى از زيان‌ديدگان خواهيم بود.» مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۰۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1065 در دل سالک اگر هست آن رموز رمزدانی نیست سالک را هنوز تا دلش را شرح آن سازد ضیا پس الم نشرح بفرماید خدا قرآن کریم، سوره انشراح (۹۴)، آیات ۱ تا ۳ Quran, Ash-Sharh(#94), Line #1-3 «أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ. وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ. الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ.» «آيا سينه‌ات را برايت نگشوديم؟ و بارِ گرانَت را از پشتت برنداشتيم؟ بارى كه بر پشتِ تو سنگينى مى‌كرد؟» مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ٢١۴۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2146 بر کنار بامی ای مست مدام پست بنشین یا فرود آ والسلام هر زمانی که شدی تو کامران آن دم خوش را کنار بام دان مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams آن خواجه خوش‌لقا چه دارد آیینه‌اش از صفا چه دارد هان تا نروی تو در جوالش رختش بطلب که تا چه دارد اندر سخنش کشان و بو گیر کز بوی می بقا چه دارد در گلشن ذوق او فرورو کز نرگس و لاله‌ها چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۱۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #15 یک قدم زد آدم اندر ذوق نفس شد فراق صدر جنت طوق نفس مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams هرچند کز انبیا بلافید از گوهر انبیا چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۰۷۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #1070 منفذی داری به بحر ای آبگیر ننگ دار از آب جستن از غدیر که الم نشرح نه شرحت هست باز چون شدی تو شرح‌جو و کدیه‌ساز درنگر در شرح دل در اندرون تا نیاید طعنه لاتبصرون مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams گرچه صلوات می‌فرستد از صفوت مصطفی چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۶۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #269 بر زبان نام حق و در جان او گندها از فکر بی‌ایمان او مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۱۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #318 گرچه حکمت را به تکرار آوری چون تو نااهلی شود از تو بری مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams یا سایه خود بر او مینداز کو خود چه کس است یا چه دارد در ساقی خویش چنگ درزن مندیش که آن سه‌تا چه دارد سه‌تا: ۱- طلبیدن رخت از من ذهنی ۲- اندر سخن کشیدن من ذهنی ۳- در ذوق و گلشن من ذهنی فرورفتن مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۴۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #344 دامن او گیر ای یار دلیر کو منزه باشد از بالا و زیر مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۲۱۴۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #2140 دامن او گیر کو دادت عصا در نگر کآدم چه‌ها دید از عصی مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۴٢۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #424 دامن او گیر زودتر بی‌‌گمان تا رهی در دامن آخرزمان‌‌ مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams عمری پی زید و عمرو بردی زین پس بنگر خدا چه دارد از سرمجموع اصل مگذر کاین اصل جداجدا چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۶۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #165 چونکه بد کردی بترس آمن مباش زآنکه تخم است و برویاند خداش چند گاهی او بپوشاند که تا آیدت زآن بد پشیمان و حیا مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۴۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #2, Line #341 گرچه با تو شه نشیند بر زمین خویشتن بشناس و نیکوتر نشین مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۷۶۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #2761 هرچه او هموار باشد با زمین تیرها را کی هدف گردد ببین سر بر آرد از زمین آنگاه او چون هدف‌ها زخم یابد بی‌رفو مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #700, Divan e Shams این کاه سخن دگر مپیما بندیش که کهربا چه دارد مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۶۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #60, Divan e Shams خمش کن در خموشی جان کشد چون کهربا آن را که جانش مستعد باشد کشاکش‌های بالا را مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #701, Divan e Shams آن خواجه خوش‌لقا چه دارد بازار مرا بها چه دارد او عشوه دهد ازو تو مشنو رختش بطلب که تا چه دارد نقدش برکش ببین که چند است در نقد دگر دغا چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۲۰۸ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1208 غیر نطق و غیر ایما و سجل صد هزاران ترجمان خیزد ز دل‌‌ مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #701, Divan e Shams گر دست و ترازوی نداری تا برکشی کز صفا چه دارد اندر سخنش کشان و بو گیر کز بوی می بقا چه دارد مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۵۶۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #563, Divan e Shams ترازو گر نداری پس تو را زو ره زند هر کس یکی قلبی بیآراید تو پنداری که زر دارد مولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۷۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Qazal) #701, Divan e Shams شاد آن‌که بجست جان خود را کز حالت مرتضا چه دارد در خویش ز اولیا چه بیند وز لذت انبیا چه دارد گفتم به قلندری که بنگر کان چرخ که شد دوتا چه دارد گفتا که فراغتی‌ست ما را کو خود چه‌ کس است یا چه دارد مستم ز خدا و سخت مستم سبحان‌الله خدا چه دارد از رحمت شمس دین تبریز هر سینه جدا‌جدا چه دارد مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ٢٣٣۴ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2334 خود ندارم هیچ به سازد مرا که ز وهم دارم است این صد عنا مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ٢٣٢٩ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #6, Line #2329 چون الف چیزی ندارم ای کریم جز دلی دلتنگ‌تر از چشم میم مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۵۰۱ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #3501 اول و آخر تویی ما در میان هیچ هیچی که نیاید در بیان همانطور که عظمت بی‌نهایت الهی قابل بیان نیست و باید به آن زنده شویم ناچیزی ما هم به عنوان من ذهنی قابل بیان نیست و ارزش بیان ندارد باید هر چه زودتر آن را انکار کنیم و به او زنده شویم قرآن کریم، سوره حدید (۵۷)، آیه ۳ Quran, Al-Hadid(#57), Line #3 «هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ.» «اوست اوّل و آخر و ظاهر و باطن، و او به هر چيزى داناست.» مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۹۵ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #1395 همچو آن ابلیس و ذریات او با خدا در جنگ و اندر گفت‌و‌گو مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۱۶۲۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #1622 چون تو گوشی او زبان نی جنس تو گوش‌ها را حق بفرمود انصتوا مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #619 عقل و دل‌ها بی‌گمانی عرشی‌اند در حجاب از نور عرشی می‌زیند مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۲۰ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #620 در بیان آنکه عقل و روح در آب و گل محبوس‌اند همچو هاروت و ماروت در چاه بابل همچو هاروت و چو ماروت آن دو پاک بسته‌اند اینجا به چاه سهمناک عالم سفلی و شهوانی درند اندرین چه گشته‌اند از جرم بند سحر و ضد سحر را بی‌اختیار زین دو آموزند نیکان و شرار مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۴۰۲ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #4, Line #402 منتهای اختیار آن است خود که اختیارش گردد این‌جا مفتقد مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۶۲۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #623 لیک اول پند بدهندش که هین سحر را از ما میاموز و مچین ما بیاموزیم این سحر ای فلان از برای ابتلا و امتحان کامتحان را شرط باشد اختیار اختیاری نبودت بی‌اقتدار میل‌ها همچون سگان خفته‌اند اندریشان خیر و شر بنهفته‌اند چونکه قدرت نیست خفتند این رده همچو هیزم‌پاره‌ها و تن‌‌زده تا که مرداری درآید در میان نفخ صور حرص کوبد بر سگان چون در آن کوچه خری مردار شد صد سگ خفته بدآن بیدار شد حرص‌های رفته اندر کتم غیب تاختن آورد سر بر زد ز جیب مو به موی هر سگی دندان شده وز برای حیله دم‌جنبان شده نیم زیرش حیله بالا آن غضب چون ضعیف آتش که یابد او حطب شعله شعله می‌رسد از لامکان می‌رود دود لهب تا آسمان صد چنین سگ اندرین تن خفته‌اند چون شکاری نیست‌شان بنهفته‌اند یا چو بازان‌اند دیده دوخته در حجاب از عشق صیدی سوخته تا کله بردارد و بیند شکار آنگهان سازد طواف کوهسار شهوت رنجور ساکن می‌بود خاطر او سوی صحت می‌رود چون ببیند نان و سیب و خربزه در مصاف آید مزه و خوف بزه گر بود صبار دیدن سود اوست آن تهیج طبع سستش را نکوست ور نباشد صبر پس نادیده به تیر دور اولی ز مرد بی‌زره مولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۲۹۶ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #1, Line #3296 صد هزاران سال ابلیس لعین بود ابدال امیرالـمومنین پنجه زد با آدم از نازی که داشت گشت رسوا همچو سرگین وقت چاشت مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۱۹۷ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #3197 نفس و شیطان بوده ز اول واحدی بوده آدم را عدو و حاسدی مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۴۰۵۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #4053 نفس و شیطان هردو یک‌ تن بوده‌اند در دو صورت خویش را بنموده‌اند مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۲۹۱۹ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #5, Line #2919 نفس و شیطان خواست خود را پیش برد وآن عنایت قهر گشت و خرد و مرد مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۶۹۳ Rumi (Molana Jalaleddin) Poem (Mathnavi), Book #3, Line #2693** از سموم نفس چون با علتی هر چه گیری تو مرض را آلتی
Tags نفس, داشتن, ۱۰۳۹, 1039

Comments

Be the first to comment

Parviz Shahbazi - پرویز شهبازی
Ganje Hozour Programs #1039
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۹ گنج حضور
Category:
برنامه های تصویری گنج حضور
برنامه های تصویری ۱۱۰۰ - ۱۰۰۱
Views: 4,132
Submitted by: admin, Sep 24 2025

Parviz Shahbazi - Ganje Hozour | پرویز شهبازی - گنج حضور Ganje Hozour Programs #1040
برنامه تصویری شماره ۱۰۴۰ گنج حضور

Parviz Shahbazi - پرویز شهبازی Ganje Hozour Programs #1039
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۹ گنج حضور

Parviz Shahbazi - Ganje Hozour | پرویز شهبازی - گنج حضور Ganje Hozour Programs #1041
برنامه تصویری شماره ۱۰۴۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1016
برنامه تصویری شماره ۱۰۱۶ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1031
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۱ گنج حضور

Parviz Shahbazi - Ganje Hozour | پرویز شهبازی - گنج حضور Ganje Hozour Programs #1042
برنامه تصویری شماره ۱۰۴۲ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1030
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۰ گنج حضور

Parviz Shahbazi - پرویز شهبازی Ganje Hozour Programs #1033
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi - پرویز شهبازی Ganje Hozour Programs #1036
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۶ گنج حضور

Parviz Shahbazi - پرویز شهبازی Ganje Hozour Programs #1034
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1027
برنامه تصویری شماره ۱۰۲۷ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1015
برنامه تصویری شماره ۱۰۱۵ گنج حضور

Parviz Shahbazi - Ganje Hozour | پرویز شهبازی - گنج حضور Ganje Hozour Programs #1043
برنامه تصویری شماره ۱۰۴۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1026
برنامه تصویری شماره ۱۰۲۶ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1003
برنامه شماره ۱۰۰۳ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1007
برنامه تصویری شماره ۱۰۰۷ گنج حضور

Parviz Shahbazi - پرویز شهبازی Ganje Hozour Programs #1038
برنامه تصویری شماره ۱۰۳۸ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1024
برنامه تصویری شماره ۱۰۲۴ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1008
برنامه تصویری شماره ۱۰۰۸ گنج حضور

Parviz Shahbazi Ganje Hozour Programs #1012
برنامه تصویری شماره ۱۰۱۲ گنج حضور

BOOKMARK VIDEO/AUDIO:

حمایت گنج حضور

بیننده عزیز برنامه گنج حضور:

با سلام و احوالپرسی، با تشکر و قدردانی ازشما که این برنامه را تماشا می کنید، از شما تقاضا داریم که عضو خانواده گنج حضور شوید و به هر اندازه که می توانید و می خواهید این برنامه و تلویزیون را ،هر ماهه، حمایت مالی کنید. لطفاً به این امر مهم توجه فرمایید که برای ادامه خدمات فرهنگی این تلویزیون حمایت مالی اشخاصی که از آن استفاده می کنند، ضروری است. این تلویزیون منبع دیگری برای درآمد ندارد. لطفاً تصمیم خود را در این مورد به ایمیل: support@parvizshahbazi.com اطلاع دهید.

در صورت لزوم با ‍پشتیبانی گنج حضور با شماره 001-438-686-7580 تماس بگیرید.

حمایت مالی به روشهای آسان زیر امکان پذیر است:

۱- از طریق کردیت کارت و Paypal

۲- از طریق دادن کردیت کارت خودتان به ما، تا هر ماهه به مقداری که شما می خواهید، بعنوان حق عضویت، چارج شود.

۳- از طریق فرستادن چک به آدرس زیر:

Parviz Shahbazi

P.O. Box 745 Woodland Hills, CA

91365 USA.

۴- از طریق فرستادن پول نقد به حساب بانکی گنج حضور، از تمام نقاط دنیا غیر از ایران، یا واریز (Deposit) کردن از نقاط مختلف آمریکا یا کانادا، به شرح زیر:

WELLS FARGO BANK

6001 Topanga Canyon Blvd
Woodland Hills, CA

91367 USA.

Beneficiary Name: TREASURE OF PRESENCE FOUNDATION, INC.

Account #: 9375957264 Routing: 121000248

Swift #WFBIUS6S